تحقیق در مورد وسایل گمگ بطنی و قلبهای مصنوعی گامل

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

قسمتی از متن .doc :

وسایل کمک بطنی و قلبهای مصنوعی کامل

مقدمه :

بیماری قلبی و نارسایی قلبی همواره عامل اصلی مرگ و میز درکشورهای غربی بوده و تلاشهای تحقیقاتی به منظور جلوگیری تشخیص و معالجه اولیه به طور همزمان ادامه دارد . همانطوری که در بخش اولیه و قلبی بحث شد ، اولین تلاش برای کاشت (جاگذاری )دریچه مصنوعی بر می گردد به سال 1960 و پیشرفتهای مداوبی تاکنون در طرح دریچه مصنوعی صورت گرفته است و در حال حاضر جاگذاری دریچه سالم به جای دریچه های بیمار و ناقص به عنوان معالجه مرسوم دراین زمینه شناخته می شود . جاگذاری قلب نارسا و معیوب با یک قلب مصنوعی کاشتنی (قابل جاگذاری ) در مرحله پیشرفتی است که قابل مقایسه با مرحله اولیة کاشت دریچه است . امیدوارم، با ادامه تحقیقات و پیشرفت جابه جایی قلب های مریض با قلب های مصنوعی در آیندة نه چندان دور متداول شود . در این فصل ، به طور خلاصه در مورد سیستمهای جریان کمکی متنوع و مختلف و همچنین پیشرفت و ملاحظات طرح سیستم قلب مصنوعی کامل (TAH) ، تجربه طرحهای حاضر و زمینه های پیشرفت در آینده بحث خواهیم کرد .

جریان کمکی:

در اوایل قرن نوزدهم ، طرح حمایت جریان انسانی توسط پمپ خارج از بدن و اکسیژن دهی پیشنهاد شد . سیستم فوق بای پاس قلبی و ریون در دهه 1960 ارائه شد و در کاربردهای کلنیکی (بالینی ) مرسوم و متداول شد . به صورت مقدماتی این سیستم برای حمایت بای پاس ریوی ، قلبی طولانی مدت از قلب های نارسا پیش بینی شده بود . با وجود این به دلیل آسیب عناصر تشکیل دهنده خون و تخریب عمل ارگانهای حیاتی استفاده بیش از 4تا6 ساعت از این سیستم مقدور نبود . اهداف کلی جریان کمکی بدین قرار است : کاهش عمل عضله قلب معیوب و ناقص با کاهش بار بطن چپ ، افزایش جریان خون در جریان تاجی و افزایش اکسیژن در بافت های کم کنندة اکسیژن و افزایش بازده قلبی و بدین وسیله افزایش منبع خون در ارگانهای پیرامونی و اطراف قلب، یک بای پاس سرخ ، سیاهرگی که با استفاده از یک بای پاس قلبی -ریوی کاری کند، به منظور فراهم آوری مزیت هایی برای قلب نارسا پیشنهاد شدبا این وجود سیستم بدون اشباح اکسیژن arteviad (سرخرگی ) پیرامونی بود . طرح کلی سیستم کمکی جریان بای پاس سرخ- سیاه رگی با استفاده از غشاء یا دستگاه اکسیژنی جنابی در شکل 8-1 آمده است اگر چه این سیستم باعث تسکین نارسایی بطنی سمت راست می شد و باعث کاهش حجم کار بطن چپ نیز شد، اما فشار وارده ناشی از کار بطن چپ را کاهش نداد . به دلیل حالت تهاجمی سیستم ، نیاز مداوم به نشان دادن عمل ، خرابی عناصر تشکیل دهنده، وهمچنین نقصان عمل ارگانهای حیاتی ، این تکنیک برای کاربردهای بالینی (کلینیکی ) مفید نبوده است .